Οι νεράιδες στην ελληνική μυθολογία

Στην ελληνική μυθολογία υπάρχουν αναφορές σε πλάσματα σαν τις νεράιδες. Ηταν οι νυμφες .

Οι νύμφες θεωρούνταν κατώτερες γυναικίες θεότητες. Ήταν θνητές αλλά ζούσαν πολλά χρόνια.Άλλες κατοικούσαν στα βούνα, άλλες στα δάση, στα νησιά σε δέντρα και κυρίως σε πηγές και ποταμούς. Ανάλογα με τον τόπο κατοικίας τους ονομάζονταν Δρυάδες, Ορειάδες, Ναπαίες, Αμαδρυάδες, Ναϊάδες κλπ. Τις φαντάζονταν νέες και όμορφες, που συχνά ευεργετούσαν τους θνητούς. Είναι πολύ συχνές οι ιστορίες που μια νύμφη ερωτευόταν κάποιο θνητό και αποκτούσε μαζί του απογόνους, αρκετά συχνά όμως με σκληρές συνέπειες για τον θνητό. Θεωρούνταν προστάτιδες της βλάστησης και της γονιμότητας. Ειδικά στις νύμφες των νερών απέδιδαν και μαντικές ιδιότητες. Οι νύμφες των νερών ήταν οι Ναϊάδες
Για τις Ναϊάδες πίστευαν ότι ζουν μέσα στα νερά των πηγών. Άλλοτε τις θεωρούσαν κόρες του Δία και άλλοτε κάποιου ποταμού. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως σε κάθε πηγή υπήρχε μια Ναϊάδα . Έτσι τις ιαματικές ιδιότητες που είχαν κάποιες φορές τα νερά των πηγων τις απέδιδαν σ'αυτές. Θεωρούσαν ότι αν οι γυναίκες λούζονταν στο νερό μιας πηγής θα αποκτούσαν παιδιά, υγεία και η νεοτήτά τους θα είχε μεγαλύτερη διάρκεια. Γι' αυτό και οι μελλόνυμφες λούζονταν στα νερα κάποιας τέτοιας πηγής.
Οι νύμφες των δασών ήταν οι Δρυάδες ή Αμαδρυάδες. Πιστευαν πως η ζωή τους ταυτιζόταν με την ζωή των δέντρων. Τις χώριζαν σε δύο κατηγορίες: α) στις Αμαδρυάδες που ζούσαν έξω απο τα δέντρα, αλλά γεννιούνταν και πέθαιναν μαζί τους και β) στις Δρυάδες, που κατοικούσαν μέσα στα δέντρα και ακολουθούσαν την τυχη τους.
Οι Ορειάδες ήταν οι νύμφες που κατοικούσαν στις πλαγιές και στις κορυφές των βουνών. Ανάλογα με τον βουνό που κατοικούσαν έπαιρναν και κάποιο ιδιαίτερο όνομα π.χ Ελικωνιάδες (Ελικώνας), Δικταίες (Δίκτη) κλπ. Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να τελούν την λατρεία τους μέσα σε σπηλιές.